Anne van den Hoogen - Rosemary & Garlic

POP ART: Muzikanten over hun favoriete kunstwerk - en de soundtrack die daarbij hoort.

Muzieknieuws 15-03-2021 13:25

Pop Art, ofwel kunst die popmuzikanten inspireert. De website Nederland Unlocked is een serie begonnen waarin muzikanten vertellen over hun favoriete kunstwerk en de soundtrack die daarbij hoort. Vandaag publiceren ze de keus van Anne van den Hoogen.

Anywhere kept the frame around Wanting van de Amerikaanse kunstenaar Gregory Euclide is het favoriete kunstwerk van Anne van den Hoogen, zangeres van indiefolkband Rosemary & Garlic. ‘Dit werk is een beeld van troost’.

“Een paar jaar geleden stapte Gijs, een vriend van mij, als gevolg van een drugsverslaving uit het leven. Hij was vaak te vinden in een park waar hij op een bankje zat te kijken naar het water, vervreemd van zichzelf en van de wereld om hem heen. Op momenten sprak ik daar met hem over, al verloren we hem in de tijd steeds verder. Dat is wat een verslaving met je doet. Uiteindelijk is hij, waarschijnlijk onder invloed, in dat park dat water ingelopen. Ik stel me voor hoe hij daar zat en hoe hij afscheid nam van de dingen en de mensen. En ook dat zijn verbeelding hem op het laatste moment toch ook nog rust en troost gaf.

Ik ben een introverte dromer. Ik doe de dingen die ik doe vanuit een verlangen naar een wereld die iets minder gericht is op het individu. Er zijn zoveel meningen en zoveel schreeuwers. Steeds meer. Maar echt luisteren naar elkaar doen we nauwelijks nog. Ik heb juist meer een zwak voor de dromer die niet per se op de voorgrond treedt, maar wel van betekenis is. Het zijn die mensen die ik ook in mijn liedjes vaak beschrijf die ik juist wel gezien wil hebben. Zoals Gijs.

Een paar jaar geleden zocht ik afbeeldingen rondom die thematiek van de verbeelding, van de introverte dromers, voor het album dat wij toen met Rosemary & Garlic maakten. Op de een of andere manier kwam ik online uit bij een galerie in Minnesota waar Gregory Euclide exposeerde. Ik vond zijn werk meteen prachtig. Het is origineel, mooi en heel intuïtief. Het gebruik van zowel materialen als verf en dat allemaal zo gedetailleerd verwerkt, spreekt me aan. Het zijn landschappen die iets meer van je vragen dan wanneer een landschap heel direct is weergegeven.

Dit werk doet zich voor als een natuurwetenschappelijk diorama, de manier waarop in de achttiende eeuw uitheemse biotopen in een museum voorgesteld werden, maar het is nu juist een surrealistische voorstelling. Die vermenging van wetenschap en gevoel is een kenmerk van de Romantiek, maar ook nu zijn we geneigd om alle gevoel en verlangen, zelfs rouw, wetenschappelijk te duiden. Misschien omdat we het alleen dan kunnen begrijpen.

Van dit werk van Euclide vind ik de titel al mooi. Het wekt de suggestie dat het schilderij verder wil dan de lijst er omheen. En zo is het ook. Want het buigt en kreukelt ook echt over de randen van het doek. Als je er naar kijkt, vraagt het van je om verder die wereld in te stappen en buiten het beeld om te bedenken wat zich daar nou allemaal afspeelt. Voor mij staat het voor verlangen, voor een landschap en een wereld waarvan je zelf delen kunt bedenken en waarin materialen iets anders voorstellen dan waar je ze misschien eigenlijk voor zou gebruiken.

Verbeelding kan de dingen mooier maken. De stad op de achtergrond in dit werk, met hoogbouw in glas en staal, is grijs en grauw. Daar komt geen kleur aan te pas. Mooi is het niet. Maar door te verbeelden, kan het wel als mooi worden ervaren. Als een plek in een stadspark, aan de rand van een vijver. Zo eentje waar Gijs vaak aan zat. En zoals we op de voorkant van ons album ‘Rosemary & Garlic’ een stuk uit het werk in omgedraaide vorm hebben afgebeeld en de stad niet meer dan een reflectie in het water is. Zo laat mijn verbeelding het toe uit de grauwheid van de stad ontsnappen, aan de anonimiteit en aan de eenzaamheid en aan dat lot van die vriend van ons. Ik stel me voor, of ik hoop, dat dat ook de blik van Gijs is geweest. En daarmee wordt het kunstwerk een beeld van troost.”

Soundtrack
De soundtrack van Anywhere kept the frame around Wanting, volgens Anne van den Hoogen: Blue Boy, van het album ‘Rosemary & Garlic’ uit 2018: “Het nummer Blue Boy schreef ik voor Gijs. Op het eerste gehoor is het een klein simpel liedje, het mooie zit hem in alle details. Als je goed luistert hoor je een piano die als het ware onder water wordt bespeeld. Er zijn elektronische fluitjes die het ritme aangeven en een soort rare kwakende dingen zijn en we hebben erg gespeeld met het naar voren laten komen en wegebben van verschillende instrumenten. Ik heb geprobeerd zo een mooie ode te maken aan Gijs. Een klein monumentje.”

Luister naar Blue Boy op Nederland Unlocked. Klik hier.

Nederland Unlocked is een online magazine dat verrassende verhalen vertelt over kunst en cultuur. Met onze art zoom video’s en kunstblogs inspireren ze de sitebezoeker om even stil te staan bij alle bijzondere verhalen die ons land rijk is en deze kunstwerken zelf te gaan ontdekken.

zoeken
zoeken