De meest onwaarschijnlijke band van Nederland is terug: The Shavers. Met de 16-jarige Eg de Jong op gitaar speelde de band afgelopen jaar op onder meer De Zwarte Cross en in een stampvol Paradiso en dat is nog maar het begin. Eg is de zoon van drummer Theo de Jong en de neef van de in 2011 overleden en oorspronkelijke Shavers-gitarist Cock de Jong.
Tekst: Chris Dekker * Foto's: Rob Vaas (live) en Ruud Vermeer
The Shavers werd in 1996 opgericht door de broers Theo en Cock. De laatste had eind jaren zeventig en in de vroege jaren tachtig al succes gekend met The Rousers en The Thought en besloot met zijn broer een surfpunkrocktrio op te richten. De zanger? De inmiddels 71-jarige beeldend kunstenaar, zanger en levend kunstwerk Johannes de Boom, met een enorm lichaam aangetast door zware reuma en versierd door talloze tatoeages. Johannes kreeg voor het eerst in zijn leven een microfoon in handen gedrukt en niet veel later galmden zijn teksten over sekslijnen, drank, moordenaars en halvarine over de Noord-Hollandse podia. De band speelde door heel Nederland, er volgden bescheiden radiohits en The Shavers kreeg een grote schare trouwe fans die de band overal volgde.
In 2006 moest de band noodgedwongen stoppen. De reumaklachten van Johannes werden te heftig. In 2009 kwam het trio toch weer bij elkaar, maar het noodlot sloeg nogmaals toe en nu nog heftiger: er werd kanker geconstateerd bij Cock en na een emotioneel afscheidsconcert in 2011 viel het doek voor de band. Cock overleed eind van dat jaar en werd slechts 55. Johannes bleef schilderen en dichten en vorig jaar verscheen er een boek over zijn leven: Boom! De Wonderbaarlijke reis van een rock-'n'-roll reus. Theo voegde zich bij Skotwal – zeg maar country in het West-Fries, maar The Shavers bleken nog niet klaar te zijn. Johannes en Theo gaan door met Theo's zoon Eg in de rol van zijn oom. En dat doet hij met verve. Een week na de show in Paradiso, waar hij qua looks en motoriek als een jonge versie van Cock stond, spraken we met een bak zwarte koffie voor ons met Eg aan een keukentafel in Schoorl over The Shavers, over zijn oom en natuurlijk over gitaren.
Foto: Eg in Paradiso.
Hoe ben je bij de gitaar gekomen? Met een drummende vader lijken drums me logischer.
'Ik heb vanaf mijn derde tot mijn elfde gedrumd. Mijn vader had in zijn woonkamer een eettafel met daarnaast een rij gitaren, waaronder een twaalfsnarige en wat mandolines. Er stond ook een grote koffer met Fender er op en ik wist dat dat een gitaar van Cock was. Ik werd nieuwsgierig en ik wilde die gitaar even zien. Ik pakte hem uit de koffer, maar ik had geen idee hoe het werkte. Ik sloeg gewoon de snaren even aan en dat voelde meteen goed. Maandenlang pakte ik steeds die gitaar, als mijn vader weg was. Ik durfde niet te zeggen dat ik op die gitaar speelde. Op een dag maakte het me niets meer uit en ik bleef spelen toen mijn vader thuiskwam. Nadat ik al wat dingen van internet had opgepikt, leerde mijn vader me die dag mijn eerste akkoorden. Ik ben dat zelf gaan uitbouwen en sindsdien drum ik eigenlijk nooit meer.'
En wat vond je vader Theo er van dat je juist die gitaar pakte?
'Hij had het wel verwacht. Als je gitaar gaat spelen, dan maar op een van je oom.'
Cock overleed toen je nog heel jong was. Weet je nog veel van hem?
'Hij overleed op 22 oktober 2011 en een dag later werd ik acht. Ik heb hem dus niet echt goed gekend, maar ik heb wel wat herinneringen. Toch is hij heel belangrijk voor me, want in alles wat ik nu met muziek doe speelt hij een grote rol. Ik zat jarenlang op mijn slaapkamer met een gitaar, een cd-speler en de albums van The Shavers. Ik luisterde steeds een paar seconden, zette de cd op pauze en ik zocht zo zijn partijen uit. Zo leerde ik het repertoire.'
Jimi en Stevie
Ben je dan zelf ook helemaal into surf, of heb je ook andere invloeden?
'Cock leende natuurlijk veel van Link Wray en Dick Dale, maar ik ben zelf meer bezig met de blues. Ik ben een ontzettende fan van Jimi Hendrix, welke gitarist niet haha, en Stevie Ray Vaughn. Blues, soleren, improviseren. In the Shavers speel ik bestaande songs en ik kreeg van mijn vader wel de opdracht om er geen bluesband van te maken. Dat is gelukt.'
Wist je vader eigenlijk dat je zo met zijn oude band bezig was?
'Ik ben vanaf mijn zesde al Shaversfan, maar toen natuurlijk nog op drums. Ik had een klein kinderdrumstel en elke keer als ik wat gegroeid was zette ik net als mijn vader de bekkens wat hoger! Ik luisterde Poesiealbum van The Shavers en ik hoorde Pipeline. Ik zei: “Piepeliene is zo'n mooi nummer!” Vanaf dat moment speelde ik bijna uitsluitend Shaversnummers en op een dag had mijn vader als verrassing het bekende witte Shaversdrumstel voor me opgezet, dat nu ook weer in Paradiso stond. Vanaf dat moment speelde ik daarop, totdat ik de Strat van Cock vond.'
Hoe ontstond deze come-back van The Shavers?
'In december 2018 was mijn vader met Johannes aan het bellen. Het gesprek liep een beetje ten einde en beide hadden het idee om samen weer iets muzikaal te doen, maar ze durfden het alle twee niet hardop te zeggen. Het gebeurde toch, ze wilden beide iets doen, maar er was een gitarist nodig. Een Shaversgitarist. Mijn vader zei dat hij er wel een wist. Of zoals hij zei: “Als je geen muzikanten kunt vinden, maak je er gewoon zelf een!”
Op een dag zat ik gitaar te spelen en mijn vader kwam binnen. Hij vertelde dat ze met The Shavers gingen spelen en dat ze mij als gitarist wilden. Ik zei direct ja. Hij liep weg, stak zijn hoofd nog even om de boek en zei: “Ohja, volgend jaar spelen we in Paradiso.”
Ze hadden gitaarroadie Guido Bruin kunnen vragen, die wel eens live meedeed. Ze hadden Peter van Elderen van Peter Pan Speedrock kunnen vragen die als gast meespeelde in Paradiso, maar ze zochten een opvolger voor Cock. Niet iemand die al gitarist van een andere band was. Ik had nog nauwelijks podiumervaring, ik had nog geen showstijl en ik was niet bekend van een andere band. Ik ben gitarist van The Shavers! Sindsdien staat de blues op een zijspoor en ben ik me helemaal gaan focussen op The Shavers, het geluid, de stijl, alles. Ik speel op de gitaren, versterker en pedalen van Cock, mijn vader wist als producer en opnametechnicus van de band veel over het geluid, maar uiteindelijk komt het uit je vingers.'
Op dat moment beginnen de lampen boven de keukentafel te knipperen. 'Ome Cock is er ook,' grapt Theuntje, de zus van Eg en tegenwoordig merchandisedame van de band: 'Ze knipperen normaal nooit!'
Ik neem aan dat er veel vragen zijn die je nu aan hem zou willen stellen?
'Er zijn soms vragen, maar die stel ik aan mijn vader, aan Johannes en aan de crew. Ik ben blij dat ik bij ze terecht kan, maar ik had zeker wat met hem willen bespreken. Het zou zo tof zijn als ik een keer met hem had kunnen spelen. Maar er zijn twee kanten. Als Cock er nog was, was ik nu niet de gitarist van The Shavers. Ik moet het afleren, maar het voelt soms alsof ik wat van hem heb ingepikt. Hij bouwde de band op, hij werkte urenlang aan een geluid, aan een show, aan het bereiken van publiek en dat hoeft ik allemaal niet te doen.'
Ik was bij het afscheidsoptreden in 2011 en er is één moment dat me het meeste bijstaat. Je oom was ernstig ziek en het was zeer emotioneel om hem zo op het podium te zien. Johannes was even de tekst kwijt en Cock draaide zich meteen naar hem toe om hem de eerste woorden toe te roepen. Tot het eind was er die steun voor Johannes, terwijl Cock juist alle steun nodig had. In Paradiso zag ik jou ook wat 'cues' aan hem geven en het was weer even of je oom er stond.
'Johannes heeft lichamelijk zoveel doorgemaakt, hij zit vast in zijn rolstoel en dan is het niet gek als je een keer een aanwijzing nodig hebt waar je moet invallen. Ik heb dat sturen echt moeten leren. Ik heb mijn pedalen, ik moet de juiste akkoorden spelen, er kijkt ruimt duizend man naar je en dan moet je niet vergeten om Johannes hier en daar te steunen. In de oefenruimte hebben we daarom wat dingen afgesproken. In een bepaald nummer roep ik gewoon hard “1, 2, 3” naar Johannes als hij moet invallen.'
Foto: een mooi 1-2'tje met Johannes
We hebben het veel over je oom, maar laten we niet vergeten dat je met je vader speelt. Ging dat natuurlijk?
'Ik had thuis al wel eens met hem opgenomen en dan leer je elkaar op een muzikaal niveau kennen. Verder kende ik de structuur van de nummers natuurlijk door en door, omdat ik het zoveel geluisterd heb, dus dat samenspel ging heel natuurlijk.'
Paradiso
The Thought en The Rousers speelden vaak in Paradiso, maar The Shavers nooit en ik weet dat dat altijd een soort droom was. Maakte dat het optreden extra bijzonder?
'Je voelde wel een bepaalde sfeer backstagebij de band en de crew. Tussen 1996 en 2011 is er met twee pauzejaren keihard getourd en gespeeld, maar nooit in Paradiso inderdaad. Met deze comeback wel en dat maakt de cirkel rond. Op deze plek moet je gewoon gestaan hebben. Het is de mooiste plek van Nederland om te spelen.'