De invloed van Led Zeppelin: bassist Reyer Zwart
'John Paul Jones is een fantastische bassist'
Muzieknieuws 15-03-2019 18:03
Led Zeppelin I 50 jaar! In Musicmaker 464 besteden we er uitgebreid aandacht aan. Ook vragen we Nederlandse muzikanten naar wat Led Zeppelin voor hen betekent. Reyer Zwart is meer dan de 'huisbassist' van Excelsior Recordings. Hij tourt met Daniel Lohues, hij stond in Carré met Jacqueline Govaert, op Noorderslag kwamen we hem tegen met Marlene Bakker en dan arrangeert en/of produceert hij ook nog eens voor bijvoorbeeld Yorick van Norden, Alex Roeka, Douwe Bob, Blackbird en Danny Vera. Bovenal is hij een enorme fan van John Paul Jones.
tekst: Chris Dekker / fotografie: Peter Koudstaal
‘Vanaf mijn puberjaren ben ik al fan,’ trapt Reyer af. Ik kreeg The Song Remains The Same op een cassettebandje en ik was enorm onder de indruk van die muzikaal avontuurlijke, intrigerende en mysterieuze wereld. Het kwartje viel en ik wilde muzikant worden.’
‘John Paul Jones is een fantastische bassist en multi-instrumentalist. Hij begon heel jong als professionele sessiebassist en de popwereld was toen natuurlijk nog klein. Hij maakte al snel naam als bassist, arrangeur en toetsenist. Dat hoor je terug op I. Luister eens naar die Hammond-solo op You Shook Me. Zijn basspel op de pedalen is van zo’n hoog niveau. Je hebt niet het idee dat iemand moeite doet. Het is zo vrij!’
‘Ik kan het hele album dromen, maar ik heb de plaat toch weer even beluisterd. Wat me opvalt is dat het zo gevarieerd is. En dat voor een band dat door de media werd gereduceerd tot hardrocksensatie. Natuurlijk hoor je harde riffs, maar in de opener hoor je in de coupletten een Motown-achtige baspartij, die je bij bijvoorbeeld Black Sabbath niet hoort.’
Bootlegs
‘Op I Can’t Quit You Baby zit Jones superstrak op Bonham’s bassdrum, iets wat hij normaal niet altijd is, maar ondertussen speelt hij vrij als een jazzmuzikant over het bluesschema met de juiste én verrassende noten. Page noemde de band “tight but loose”. Je hoort dat ze zoveel vertrouwen in elkaar hebben. Dat hoor je ook op de eerste live-bootlegs. Op Good Times, Bad Times gaat Jones te lang door met zijn partij onder de solo, terwijl het refrein alweer begint. Dat is fout, maar zo fris. En dat staat gewoon op de plaat. Op I Can’t... hoor je dat Page echt aan het experimenteren is en probeert te spelen wat hij in zijn hoofd hoort. De band probeert hem te volgen, ook als hij iets speelt wat qua timing net anders is. En ook dat lieten ze gewoon op het album persen!’
Inspiratie
‘De productie is zoveel beter dan van veel platen uit die tijd. Indrukwekkende drums, gitaar via een kleine buizenversterker en de bas is muf maar duidelijk. Dit was een plaat die het studiogeluid van alle bands veranderde.’
‘Zeker op plaat en live tot pakweg ‘75 vind ik zijn geluid mooi. Dat streef ik zeker na, maar het moet wel bij de muziek passen. Ik zou wel eens op zo’n Acoustic 360-versterker willen spelen die John Paul Jones had. Hij speelt zeer vrij, maar toch duidelijk en daardoor is hij altijd een inspiratie geweest. De Fender Jazz Bass is de enige bas voor mij en dat is geen toeval.’
Reyer’s favoriet:
I Can’t Quit You Baby
‘Mijn favoriete nummer? Dat vind ik een erg moeilijke keuze. Bij herbeluistering was ik het meest onder de indruk van I Can’t Quit You Baby, omdat je daar zo ontzettend goed kunt horen hoeveel vertrouwen er in de band onderling was, terwijl ze zo kort bij elkaar waren.’
Onze volledige Led Zeppelin-special lezen en heel veel andere interessante artikelen voor muzikanten doorspitten? Bestel Musicmaker #464, april 2019 (tot 15 april zonder verzendkosten én zonder verplichtingen) hier!
