De invloed van J. Robbins op grungepunkband Swain
Jimmy Eat World-producer hamert op overgangen
Muzieknieuws 29-09-2016 10:48
De Nederlandse grungepunkers van Swain, voorheen This Routine Is Hell, werkten voor hun nieuwe album The Long Dark Blue samen met producer J. Robbins (Jimmy Eat World). Die zette soms flink de schaar in het materiaal van het in Berlijn verblijvende Nederlandse trio.
Zanger Noam J. Cohen, gitarist Boy Tillekens en drummer Boris Brouwer zijn opgegroeid in de jaren negentig en hun muziekstijl is erg beïnvloed door (post)punk en grunge. Voor de opnames van The Long Dark Blue toog het trio naar de States om met J. Robbins samen te werken. De James Robbins nam eerder platen op met onder andere Jimmy Eat World, The Promise Ring en Jets To Brazil. Bewust een andere keuze dan Kurt Ballou, gitarist van Converge, die de vorige plaat Howl opnam (toen Swain nog This Routine Is Hell heette).
Boy: ‘Kurt was destijds een iconisch persoon voor ons en een heel goede keuze. Maar we zijn als personen gegroeid en de muziek is met ons meegegroeid, daarom wilden we deze keer iemand anders. Een Amerikaanse vriend die weleens bij ons bast, stelde voor om iets met J. Robbins te doen. Waarom we daar zelf niet eerder aan hebben gedacht, weet ik ook niet!’
Noam: ‘We wilden een producer die meehielp met het schrijven van de nummers. J. Robbins was meteen vol enthousiasme en heeft veel feedback gegeven. We zijn in totaal twintig dagen bij hem geweest en hebben 7500 dollar voor de opnames betaald. Heel goed te doen eigenlijk.’
Boy: ‘Hij had allemaal mooie verhalen over de allereerste Fugazi-show ooit en zijn ontmoeting met Dave Grohl, die op diezelfde dag de eerste demo van Nirvana’s Smells Like Teen Spirit aan vrienden thuis liet horen. Zo zaten we ineens in die wereld.’
Ook op productioneel niveau had Robbins het een en ander te melden. Noam: ‘Door Robbins’ input zijn sommige liedjes behoorlijk veranderd ten opzichte van de originele demo’s. We hadden anderhalf uur aan materiaal en daar is de helft van overgebleven. Iemand als Kurt Ballou zou geen behoefte hebben gehad om nog zoveel aan de liedjes te werken. Hij is meer een engineer en J. Robbins echt een producer, waardoor The Long Dark Blue een coproductie is geworden van Swain en J. Robbins. Dankzij zijn input is onze nieuwe plaat vooral veel dynamischer geworden. Hij hamerde onder meer op het zo duidelijk mogelijk inzetten van overgangen. Soms deden we dat zo nadrukkelijk dat hij aangaf: “dit klinkt te veel als Nirvana.” Maar schrijf dat maar niet op, haha!’
Fotografie: Bullet-Ray
Benieuwd waarom hierboven vier man op de foto staan en Swain zichzelf een trio blijft noemen? Lees het volledige oefenruimte-artikel over Swain en heel veel andere interessante artikelen voor muzikanten doorspitten? Bestel Musicmaker #439, oktober 2016 (zonder verzendkosten én zonder verplichtingen) hier! Dat kan tot 27 oktober.
