Zes vragen aan Lakshmi

'Ik streef altijd naar eerlijkheid'

Muzieknieuws 16-12-2020 17:25

De muziek van Lakshmi Swami Persaud (27) laveert tussen akoestische singer-songwriter en donkere elektropop. We kennen haar van vele radio- en tv-optredens, festivalshows en theatertours. In het kader van netwerk-seminar No Man’s Land gaf ze speciaal voor Musicmaker een workshop over songwriting. Hoog tijd dus voor een nadere kennismaking!

Foto: Kim Balster

Wat is je favoriete album aller tijden?
‘Deze vraag stort me direct in een innerlijke strijd. Zodra ik een keuze maak, voel ik me schuldig tegenover andere albums. Dat gezegd hebbende, zijn momenteel mijn twee favoriete albums: Push The Sky Away van Nick Cave en Swimming van Mac Miller. Beide zijn behoorlijk zwaarmoedig, maar intens mooi. En heel eerlijk. Daar streef ik zelf ook naar. Een belangrijke vraag die ik me stel bij al mijn nummers: Is dit echt wat ik wilde zeggen, of heb ik er omheen geluld of het mooier gemaakt dan dat het is?’

Wanneer was je voor het laatst echt dronken?
‘Echt naar-de-klote-dronken, dat was afgelopen januari, toen je nog uit mocht gaan. Al is er niet veel nodig voordat ik aangeschoten ben, aangezien ik niet zo groot ben. Tijdens een avondje met vrienden thuis drink het liefste een Italiaanse rode wijn met een DOC-label of ik nip braaf aan een whisky. Als ik ga stappen, ga ik voor een gin & tonic.’


Lakshmi live op onze redactie!

Wie is je jeugdheld?
‘Pink! O, wat was ik fan van haar. Ik vond het gaaf dat ze zo stoer, brutaal, rebels en eerlijk was. Zo anders dan de meeste andere zangeressen uit “the zeroes”, zoals Britney Spears en Christina Aguilera; dat waren van die poppetjes. Pink liet me ook zien dat fysieke fitheid een positieve uitwerking kan hebben op je perfomance-kunsten. In haar shows hing ze tijdens het zingen bijvoorbeeld veel in touwen en zo. Ik hou er zelf ook van om drie keer in de week kapot te gaan in de sportschool.’

Wat is je favoriete muziekdocumentaire?
‘Ik vond What Happened, Miss Simone van Liz Garbus erg intrigerend. Heftig om te zien hoe de mentale ziektes van Nina Simone invloed hadden op haar leven, werk en omgeving. Ze was geniaal, niet bepaald een makkelijk persoon. Ook de maatschappelijke issues die aan bod komen, maakten indruk op me. Haar eigen ouders mochten bijvoorbeeld haar concerten niet bijwonen in bepaalde zalen vanwege hun huidskleur. En ik vond het tof te ontdekken dat zij - net als ik - in Nijmegen heeft gewoond!’



Wat is je gênantste podiummoment?
‘Ik moest een keer van het podium rennen om te kotsen toen ik ziek was. Maar dat is niet echt gênant, want dat kan gewoon gebeuren. Wat me wel vaker gebeurd, is dat ik met m’n tanden keihard tegen de microfoon stoot. Dat ziet er zo stuntelig uit! En het doet best wel pijn, al heb nog wel al m’n tanden.’

Wat is je meest memorabele concert?
‘Guns N’ Roses in het Goffertpark, 2006. Ik was dertien jaar en helemaal geobsedeerd door Guns N’ Roses. Ik spijbelde van school om er heen te gaan en klom over de dubbele rij hekken met honden ertussen. Ik rende in de richting van het podium, maar werd in m’n kraag gegrepen en eruit gezet. De rest van het concert heb ik gespendeerd op een heuvel naast het Goffertpark, waar je het podium een beetje kon zien maar de muziek heel goed kon horen.’

www.lakshmimusic.com

zoeken
zoeken