Shishani Vranckx heeft over de hele wereld al op podia gestaan en prijzen mogen ontvangen. Ze bracht muzikale werelden samen en is ook muziekwetenschapper. Miss Catharsis is de naam van haar nieuwe band én EP, die uitkomt op 24 februari. De act maakte indruk op ESNS met hun combinatie van onder meer soul, rock en elektronica.
Foto: Ben Houdijk
Dit is een extra web-item naar aanleiding van een artikel in Musicmaker 487, maart-april 2022. Je kunt deze editie bestellen in onze webshop Muziekmagazines.nl. We sturen Musicmaker op zonder verzendkosten.
‘Het optreden op ESNS was spannend’, zegt Shishani. ‘Vooral omdat ik net terug was van een lange tijd in Namibië. M’n band en ik hadden maar één repetitie om de set erin te krijgen. We hadden twee maanden niet samengespeeld en het was een uitdaging om de geproduceerde studiotracks te vertalen naar een live-setting. Gelukkig werk ik met te gekke muzikanten en had iedereen diens partijen goed voorbereid.’
Ruwer
Heel bewust stelde Shishani haar band samen uit louter vrouwen van kleur; Chrissie Quast op gitaar, sampler en keys, Ceciel Moyano op drums en Jaimie van Hek op bas en backing vocals. ‘Ik heb vijf jaar lang als singer-songwriter getourd, met alleen m’n stem en gitaar, maar heb ook veel verschillende projecten gedaan met allerlei muziekstijlen. Met Miss Catharsis wil ik de muziekstijlen combineren waar ik de afgelopen jaren tussendoor ben gezwommen, mét een band. Aan de ene kant ben ik beïnvloed door neo-soul, r&b en jazz, maar ook door acts als Jeff Buckley en Radiohead. Ik had behoefte om wat ruwere muziek te maken dan als singer-songwriter, met meer elektronica en rock. Ieder bandlid drukt er ook haar eigen stempel op.’
'De eerste keer dat ik gitaar speelde, was ik 23. Ik had mijn eerste solo-optreden in Windhoek toegezegd, de hoofdstad van Namibië, maar besefte niet lang daarvóór dat ik nog niet echt solo-materiaal had. Tot dan had ik altijd met andere muzikanten samengewerkt. Ik kocht een goedkope akoestische gitaar van Chinese makelij en ben gaan oefenen. Toen ik het concert deed, kende ik alleen het C- en G-akkoord. Ik weet niet meer precies hoe, maar ik heb het hele concert gevuld met eigen songs met alleen die twee akkoorden. Ik was high van de zenuwen, maar het werkte. De show kreeg hele toffe recensies die als een lopend vuurtje gingen.’