No Man’s Land is de jaarlijkse muzikantenconferentie van het Utrechtse muziekplatform De Coöperatie. Met Musicmaker zijn we partner van dit event, dat dit keer online plaatsvond op 1 en 2 december. Wij presenteerden daar het Musicmaker Demopanel en de Songwriting Workout met Lakshmi.
No Man’s Land 2020 telde meer dan veertig programmaonderdelen die werden gepresenteerd op het online platform EnterNoMansLand.nl. We liepen twee dagen virtueel door vijf zalen van TivoliVredenburg in Utrecht en bezochten tal van interessante workshops, crash courses en showcases! We pikken er een paar uit voor ons verslag!
Lakshmi Songwriting Workout
Stress en gore demo’s
Ook dit jaar was er op No Man’s Land een Musicmaker-inspiratiesessie. Na Tangarine (2018) en Marike Jager (2019) was het dit jaar aan Lakshmi om van alles te vertellen over haar schrijfproces. De workshop hebben we gefilmd bij ons op de redactie, in ons 'aquarium'; hij werd 1 december gestreamd voor No Man’s Land en is nu hier op Musicmaker.nl terug te zien.
Lakshmi staat bekend om haar combinatie van gruizige elektronica, singer/songwriter-liedjes, donkere pop met krassende gitaren en kwetsbare strijkers. Lakshmi noemt het zelf ‘Pop Noir’. Met haar voorstelling Adem ging ze de theaters in, en nu – in coronatijd – presenteert ze theatervoorstelling Huidhonger.
Over het schrijfproces van haar songs praat Lakshmi in de Songwriting Workout met Musicmaker-redacteur Tommy Ebben. Ze wordt vergezeld door Paulien Koning, die zij ‘mijn mental coach’ noemt. Lakshmi steekt van wal met de stelling: ‘Stress werkt altijd.’ Zo zet ze zichzelf onder druk om binnen acht uur een song te op te zetten: ‘Ik weet dat ik ga mierenneuken als het langer blijft sudderen. Dan voelt het niet natuurlijk meer. Ik heb het dan natuurlijk nog niet over de productie; wel over akkoorden, zanglijn en tekst.’ Vervolgens legt ze het idee vast in een demo: ‘Als er tijd voor is, neem ik een fatsoenlijke demo op, maar meestal wordt het eerst een “gore” demo. Een schets.’
Nuttig bij het schrijfproces zijn samples van bijvoorbeeld website Splice; om een soort moodboard te creëren: ‘Je hebt veel te veel mogelijkheden, maar je kan een drumpartij pakken en daar allerlei instrumenten overheen zetten. Dat ga ik dan loopen, er helemaal los op gaan, en dan breekt je brein even uit wat je zelf altijd al doet.’
Dit zijn natuurlijk slechts enkele fragmenten uit de drie kwartier durende Songwriting Workout. Bekijk hier de gehele workshop!
Musicmaker Demopanel
Ook dit jaar hebben we tijdens No Man’s Land het Musicmaker Demopanel gepresenteerd. In dat panel zat onze redacteur Chris Dekker naast Darin Guermonprez (artiest, producer), Erroll Antonie (BMG Benelux), Lakshmi (artiest) en Tim Toth (CTM publishing). In de drie kwartier behandelde het vijftal vijf demo’s van hoog niveau en grote diversiteit. Erron zat in de r&b-hoek. Chef Defect is een 8-koppige funk-hiphopband, die uitstekend klinkt. Isle’s dreampop beviel de panelleden het meeste van alle tracks. Lois Lowry ft Thomas bracht een track met minimalistische orkestratie en lekker lage bas onderin. Ook Veya viel op. Haar totaal eigen productie kan iets professioneler, maar het panel is benieuwd hoe ze live klinkt, solo met zang, viool en synths. Smoesjes, tot slot, kwam met een hilarische rap op zijn track Harde Schijf, die volgens het panel super was, maar wel nog meer overdreven zou moeten worden om écht over te komen.
Als altijd boeiend om de opbouwende commentaren te horen in demopanels als deze, en knap van de artiesten om de toch soms niet malse kritieken op te vangen en straks goed te gaan gebruiken. In de volgende editie van Musicmaker nemen we drie tracks apart onder de loep!
Van een leeg podium naar een uitverkocht multimedia-optreden
Panel met Tony Roe, Torre Florim, Pip Blom en Eefje de Visser
Corona is een feit, dus we streamen. Maar hoe pak je dat aan en hoe market je dat? Wereldwijd zijn het artiesten als Dua Lipa en Billie Eilish die het supergroot aanpakken. In Nederland zijn er een paar artiesten die er inmiddels goed ervaring mee hebben opgedaan. Frank Janssen leidt de discussie met Tony Roe, Torre Florim, Pip Blom en Eefje de Visser.
Tony Roe was al een pionier op het gebied van interactieve optredens met zijn Tin Men and the Telephone, maar is dat nu aan het uitbouwen naar interactieve online-concerten, met behulp van zijn Tin Mendo app.
Eefje de Visser nam de gelegenheid waar om een heuse concertfilm te maken, die tot in in de bioscoop heeft gedraaid.
Torre Florim heeft met De Staat meegedaan aan de Larger Than Live concerten in de Ziggo Dome: ‘We hebben een speciaal script gemaakt, want we wilden per nummer een visuele spanningsboog creëren. Je gaat echt voor de camera’s spelen in plaats van voor publiek. Dat is heel anders, maar ik vond het een heel leuke ervaring, met een heel ander soort intensiteit dan een live-optreden, super leerzaam en vet. Je moet heel goed nadenken over hoe iets overkomt op een scherm.’
Pip Blom vertelt in dit gezelschap wat schuchter over haar ervaring met de livestream die ze met haar band vanuit de UK deed: Ik ga het nog terugluisteren, eerst maar zonder geluid…’.
Eefje de Visser deed naast die concertfilm ook een livestream van een concert vanuit haar huis annex studio: ‘We hadden ticketprijzen vanaf 15 euro, maar naarmate we meer aanboden liep de prijs op; er zijn zelfs twee mensen die gingen voor de 500 euro ticket – zo kan je toch nog wel wat binnenkrijgen en hebben we al onze crewleden kunnen betalen wat ze normaal voor vijf avonden zouden krijgen; je moet van zo’n livestream eigenlijk een heel mooi visueel pakketje maken. Torre: Ja, het is eigenlijk een heel ander soort kunstvorm. (Erk Willemsen)
Kijk hier de volledige panelsessie:
Crash Course: Ga mee uit je comfort zone
Martijn Crama
Artiestenmanager Martijn Crama geeft ons een filosofische peptalk. Iedereen die iets creatiefs doet, twijfelt. Het hoort nu eenmaal bij het proces en dat is niet erg. Het is zelfs goed, ook al wordt het vaak als een zwakheid gezien. Maar wat succesvolle artiesten onderscheidt, is dat ze op een gegeven moment de ontwijking doorbreken en keuzes maken. En hoewel het lijkt alsof zij weten wat ze doen en de wijsheid in pacht hebben, dat is niet zo. Zij doen - net als jij - ook maar wat. Durf te kiezen en wees niet bang om te falen! Sterker nog: wie niet bereid is om fouten te maken, zal nooit iets origineels bedenken (aldus Ken Robinson). Wanneer je buiten je comfort zone treedt, is er de kans dat je iets maakt dat je achteraf niet zo tof vindt. Nou en? De kans is ook groot dat je juist iets heel gaafs en onverwachts vindt. Voordat je uit je comfort zone kunt treden, moet je die wel eerst in kaart brengen; zijn er in jouw muziek of scene bepaalde gewoontes, oftewel conventies? Ga op zoek naar wat juist onconventioneel is en speel daarmee. Geef je er even aan over en pak later de controle weer. Accepteer dat falen een optie is. (Tommy Ebben)
Expertsessie Kosmik
De relatie tussen makers, productiehuizen en kunststvakonderwijs
Vanuit Productiehuis en Cultuurpodium Kosmik in Amersfoort presenteert Manu van Kersbergen deze expertsessie waarin vier makers hun ervaringen delen over de rol die productiehuizen en kunstvakonderwijs spelen in de talentontwikkelingsketen.
Coen Witteveen, saxofonist, producer en artistiek directeur van Kosmik vindt dat we in een gezond cultureel ecosysteem leven (en excuseert zich voor de ambtelijkheid van de term…): ‘Op school begint het al met cultuureducatie, we hebben goed kunstvakonderwijs en de productiehuizen spelen ook een belangrijke rol. Het fundament is daarvoor al in de jaren zeventig gelegd en is sindsdien steeds verder ontwikkeld. Ook op de conservatoria wordt al veel meer de leervraag gesteld en eigen initiatieven van de studenten ter harte genomen.’
Rapper Sam Raaijmakers is bijna klaar met de Rckacademie die hij vooral ziet als netwerkplek. Hij zou eigenlijk nog wel meer op maat onderwijs gehad willen hebben.
Maker en videoclipguru Bobby Little John: ‘We leven wel in een goede tijd, even los van corona dan he; er zijn gewoon veel mogelijkheden, maar we moeten niet blijven hangen in wat al 40 jaar subsidie krijgt. Ik denk meer aan popup initiatieven. De jeugd gaat steeds sneller en dus moeten wij dat ook doen!
Zangeres, actrice en docent Sheila van de Weerd: ‘Ja, je moet steeds adapted zijn; dat is best lastig, maar nodig, want hoe kan je anders goed lesgeven?’
Bottomline van dit panel: ‘Makers van deze tijd moeten veel kunnen en het lijkt wel zo dat de de generalist meer overlevingskansen heeft dan de specialist! (Erk Willemsen)
No Man's Land showcases
Tijdens No Man's Land werden ook in samenwerking met 3voor12 Utrecht showcases gestreamd. We hebben alle acht acts bekeken.
In een tijd dat 'good old' ruige gitaarbands tot het verleden lijken te horen, is Prestcold Molly wel een verademing. Geen elektronica, maar twee gitaren, buizenbakken opengedraaid, een bas, drums en een zanger met lange manen en een ruige strot. De hoge tweede stemmen vallen op en de band – al een jaar of acht bezig – maakt een eigen geluid dat deels garagerock is, deels stoner, vermengd met een flinke portie jaren negentig gitaargeweld.
We worden direct aan de actualiteit herinnerd als we de dj met een mondkapje zien en we zien de toekomst in rapper SiNNiWAVi, die een grote kan worden in de nederhop. Zijn teksten zijn goed en spitsvondig, de te gekke effecten op zijn stem maken het lekker anders en eigen. Het geheel is superglad, maar gewoon lekker glad!
Een band pakt of pakt je niet, en The Love Elastic doet dat – nog – niet. Op een podium moet je meteen een goede eerste indruk geven, maar bij The Love Elastic lijkt het een beetje een verkleedpartij. Ook in de muziek lijkt de band zoekende, ook al zijn de muzikanten prima – props voor de zangeres-toetsenist. De muziek is apart, Europees, een beetje gypsy, maar lijkt nog niet af. En is het accent van de zanger gemaakt?
In de laatste showcase werden vijf bands in één stream getoond. Het start met het synth/drumduo Collignon. Bij de titel van het nummer Medellin, denk je aan drugsoorlogen, maar het is een heerlijk, sfeervol nummer, met lekkere analoge synthsounds. En dan Daisy Daisy. Scuba Diver, gezongen in een soort Duits accent, brengt ons meteen terug naar de jaren tachtig en kraakpanden. De band rockt, heeft dance-invloeden, en naast de zanger en de gitarist, slechts een geluidenman. We komen heerlijk in een trance bij de herhalende partijen en zang. Joan Franka ken je vast nog van The Voice en het Eurovisie Songfestival, en nu heeft de steengoeie zangeres een heerlijke indieband achter zich. Vooral de bassist valt op qua uiterlijk en lekker hoge loopjes. Smaakmaker blijft toch Joan zelf, met haar heerlijke, brede, ruige stem. João Vedana is alleen en brengt met zang en een dikke jazzgitaar een prachtig rustig nummer, dat Como É Bom Sentir heet. Mevrouw Tamara is een veelgevraagd muzikante bij veel bekende Nederlandse bands. Nu zie we haar met mooie Nederlandse teksten, prachtige effecten, aangestuurd door een oude Höfner gitaar. Dit is wat echt is: een maker van prachtige, kleine liedjes met een vleugje elektronica. (Chris Dekker)