Herbie Flowers overleden

Zonder Flowers geen Walk On The Wild Side en Space Oddity

Muzieknieuws 09-09-2024 09:49

Foto: Lorraine Bowen

Brian Keith ‘Herbie' Flowers is overleden. Herbie werd op 19 mei 1938 geboren en hij stierf op 5 september 2024. Het is onmogelijk zijn bijdrages niet te kennen, want hij speelde basgitaar, contrabas of tuba op ongeveer 500 grote hits. De meest belangrijke, meest vooruitstrevende en meest bijzondere partij is waarschijnlijk die van Walk On The Wild Side van Lou Reed. Herbie speelde de mooie glijdende lijn op contrabass met een elektrische bas tien noten hoger. Een decime, oftewel een octaaf plus terts.

En laten we Space Oddity van David Bowie niet vergeten. Ook dat is Herbie Flowers op bas. De lijst met opdrachtgevers is groot. Herbie is te horen op werk van onder meer Roger Daltrey, Bryan Ferry, Albert Hammond, Steve Harley, Elton John, Al Kooper. Melanie, Olivia Newton-John, Harry Nilsson, Cliff Richard, T.Rex, Cat Stevens en drie voormalige Beatles: George Harrison, Ringo Starr en Paul McCartney. Een bijzonder album - met Flowers - blijft Jeff Wayne’s The War of the Worlds.

RAF
Flowers begon zijn muzikale loopbaan bij de Royal Air Force, waar hij tuba speelde in het orkest. Daarna pakte hij de contrabas op en met het opkomen van de rock ‘n’ roll was het logisch dat de basgitaar volgde. Medio jaren zestig was hij bandlid aan boord van de Queen Elizabeth, na het aanleggen in New York, hoorde hij een basgitaar en hij kocht hij bij de beroemde muziekwinkel Manny's een van de vroegste Jazz Bassen ooit. Een Lake Placid Blue Fender J.

De beroemde Jazz Bass
Over deze blauwe J – in dit geval een met hoge actie en zwarte nylon tapewound-snaren – is veel discussie. De Fender Jazz Bass kwam uit in 1960, toen nog met dubbele, gestapelde knoppen. Eind ’61 kreeg de J de bekende knoppen voor volume, volume en toon. De bas van Herbie heeft echter de drie knoppen en een extra, Jaguar-/Jazzmaster-achtig schuifschakelaartje. Herbie:

‘Ik kocht de bas op 12 oktober 1959 bij Manny's in New York. Als je de hals verwijdert kun je Leo Fender's handtekening zien en omdat het een prototype is heeft het verschillende zaken die niet standaard zijn. Onder de slagplaat hebben ze bijvoorbeeld iets geïnstalleerd wat op een fuzzbox leek, maar het was erg primitief - een paar weerstanden die het signaal splitte en door een fuzz stuurden. Er zat een schakelaar op en als je probeerde een ruige toon te krijgen, sneed deze niet lekker door de mix, dus die heb ik eruit gehaald."

Het serienummer zou uitsluitsel moeten geven, dit nummer – 57025 – zou uit 1960 moeten komen, maar het kan een hele vroege versie of een prototype zijn geweest. Het is lastig om oude foto’s van Herbie te vinden, maar op één foto lijkt het alsof de blauwe J wel degelijk twee dubbele, gestapelde knoppen had. Het controlepaneel kan dus vervangen zijn. En om het verhaal nog onduidelijker te maken: na een buitenoptreden met T-Rex werd de bas nat en de sticker met het serienummer liet los. Tijdens opnames met George Harrison, heeft de technicus van George een nieuwe sticker met een serienummer uit 1965 op de bas geplakt.

The roaring seventies
In de tweede helft van de jaren zestig werd Flowers actief in de Britse sessiewereld en de grote producers van die tijd wisten hem te vinden. Shel Talmy, Mickie Most, Gus Dudgeon en Tony Visconti, bijvoorbeeld. Daarnast had hij zijn eigen bands Blue Mink,  Rumplestiltskin en Sky, hij maakte onderdeel uit van CSS en hij was officieel lid van de laatste line-up van T. Rex. De jaren zeventig waren nog beter voor Flowers met Elton John, David Essex, wederom Bowie (Diamond Dogs) en veel meer. Na zijn hoogtijdagen in de jaren zestig en zeventig, bleef Flowers altijd spelen, vooral veel jazz, en hij gaf basgitaarles op vele scholen.