Interview: Richard Janssen van Fatal Flowers
Over de onverwachte reunie: 'We hebben niks te promoten, alleen maar iets te vieren'
Muzieknieuws 05-03-2019 12:22
De in 1984 opgerichte band Fatal Flowers groeide eind jaren tachtig uit tot Nederlands meest vooraanstaande gitaarband. Maar na een ep en drie albums ging de band in 1990 plotseling uit elkaar. Jubelende reacties kwamen er los toen de band afgelopen januari een reünie-tour aankondigde.
De band die in de hoofden van velen een bijna mythische status heeft gekregen, gaat touren in de samenstelling waarin ze in 1990 uit elkaar gingen. Die bestaat - naast Richard Janssen - uit Robin Berlijn op gitaar (o.a. Ellen ten Damme en Johan), drummer Henk Jonkers (o.a. Daryll-Ann en Hallo Venray) en bassist Geert de Groot (o.a. Scram C Baby). Songwriter Richard speelde in de band Shine en bracht in 1996 onder de naam Rex het album Love Baby Love uit, maar is de afgelopen jaren vooral actief geweest als sound designer van theaterproducties.
Interview en live-beelden van Fatal Flower's laatste optreden
Dat was prettig maar onverwacht nieuws!
‘Klopt! Niemand had het verwacht, ikzelf in de laatste plaats. Wij zijn immers niet zo nostalgisch aangelegd. Het was Frank Satink [programmeur van o.a. Dauwpop en Metropool Hengelo, red.] die het voor elkaar heeft gekregen. Hij wilde ons heel graag op de 25ste editie van Dauwpop hebben en was bereid om een bemiddelende rol aan te nemen. Ik zei: “Je moet doen wat je wilt, maar ik geef je weinig kans.” Na wat gesprekken gevoerd te hebben, belde Frank me terug en zei dat er bij de rest best wel interesse en welwillendheid was. Toen kon ik natuurlijk niet de spelbreker zijn.’
Hoe was het om elkaar weer te zien?
‘Ik heb de afgelopen jaren vooral in Duitsland gewoond en had die gasten al zo lang niet meer gezien. Maar het was eigenlijk meteen gezellig. Iedereen is ouder en wijzer geworden. Of in ieder geval milder, haha. Tijdens de eerste paar repetitiedagen hebben we meer gelachen dan in het hele laatste jaar van de band. Zo moet je de tour ook eigenlijk zien: het is geen “comeback”, maar een reünie voor fans en vrienden. We hebben niks te promoten, alleen maar iets te vieren.’
Fatal Flowers anno 2019. V.L.N.R.: Geert de Groot, Henk Jonkers, Robin Berlijn en Richard Janssen. (Foto: Robert Muda van Hamel)
Wat was de reden dat jullie uit elkaar gingen?
‘Er is niet één reden of incident aan te wijzen. We waren de hardst werkende band van Nederland. We waren er zes of zeven dagen in de week mee bezig, maar liepen op een gegeven moment tegen een plafond aan. Dat plafond was eind jaren tachtig een stuk lager dan tegenwoordig. Sommige Nederlandse bands spelen nu bijvoorbeeld in de Ziggo Dome. Dat was toen ondenkbaar. Er waren veel minder middelen om je publiek te bereiken als niet-mainstream band. Je had de OOR, de VPRO en de VARA, dat was het wel. Na tien keer je hoofd tegen het plafond te stoten, komen er sterke twijfels. Ook hadden we niet zo’n goede relatie met onze platenmaatschappij. Tegenwoordig zijn muzikanten wat dat betreft veel beter onderlegd, maar wij tekenden nog alles wat je ons onder de neus schoof.’
Hoe was het om weer met elkaar in de repetitieruimte te staan?
‘Het is niet zo dat er een stelletje oude muzikanten uit de mottenballen wordt getrokken. De andere jongens zijn op hoog niveau blijven doorspelen, die zijn alleen maar beter geworden. In die zin was ik de zwakste schakel. Om eerlijk te zijn voelde ik me de eerste dag van de repetities ook echt een toerist. Maar de tweede dag begon ik alweer wat meer praatjes te krijgen. Toch is het iets heel bijzonders: dertig jaar geleden speel je voor het laatst met elkaar, iemand tikt af en het lijkt gisteren.’
