IM Henny Vrienten

Een grootheid is niet meer

Muzieknieuws 25-04-2022 16:14

Op 25 april is Henny Vrienten in het bijzijn van zijn familie overleden. Hij werd slechts 73 en ondanks dat hij al gestopt was met optreden vanwege ziekte komt het als een klap voor iedereen die hem kent. We wensen zijn familie en vrienden zeer veel sterkte toe.

Tekst & foto's: Chris Dekker

Ik ben net iets te jong om Doe Maar in de hoogtijdagen meegemaakt te hebben, maar iedereen kent Doe Maar. En iedereen kent minimaal een handvol liedjes van de band. Net als Grease en Paradise By The Dashboard Light in Groep 8, ontdekt iedere puber The Doors en Doe Maar op de middelbare school. Geen klassenuitje zonder Nederwiet of Pa op de speakers in de bus, want de band maakte tijdloze klassiekers en geen band was ooit zo populair in Nederland als die van deze heren. Ik was natuurlijk wel oud genoeg voor de reünie van de band en als Brood-fan kende ik de duetten van Henny en Herman. Vreemde Kostgangers is natuurlijk een te gekke band, ik wist dat Henny muziek maakte voor films en zelfs Sesamstraat, maar verder kende ik de ietwat streng kijkende bassist niet echt, ook al stond hij op de cover van een van de eerste De Bassist magazines.

En toen gebeurden er twee dingen. De documentaire Basmannen zou uitkomen en ik volgde Henny op instagram waar hij steeds vaker bassen poste. Een liefhebber dus. Een gearhead. Nu ben ik dat ook, dus ik mailde hem met de vraag of ik langs mocht komen voor een reportage in De Bassist over zijn spullen. We spraken elkaar telefonisch en niet veel later belde ik ietwat gespannen aan bij zijn woning annex studio in Amsterdam. Niet alle bassisten praten lang en graag over hun instrumenten, dus hoe zou dit uitpakken?

Sokken
Ik hoefde me geen zorgen te maken. Ik stond naast Henny, hij comfortabel op zijn sokken, ik watertandend om me heenkijkend in een studio vol prachtige bassen en gitaren en we waren twee kinderen in de privésnoepwinkel van de ene. Henny bleek een warme man, met droge humor en prachtige verhalen. Bescheiden, maar ook trots op wat hij bereikt had. En een echte liefhebber van instrumenten. Hij was misschien niet zo van de techniek van bassen, maar wel van de het uiterlijk en het geluid. Hij gebruikte zijn instrumenten écht allemaal en een paar dingen bleven me bij.

Zo vertelde hij dat hij altijd de juiste instrumenten zocht voor een song: 'Als ik voor Sesamstraat een country-nummer moet opnemen, dan pak ik mijn Gretsch-achtige Gibson Chet Atkins, natuurlijk een shortscale basje met flatwounds...'.
Zelfs voor Sesamstraat ging het om de details. Ik bekeek zijn eerste gitaar, zijn mooie Supro's, zijn De Gier's, een stokoude Höfner (zie de foto hierboven), twee Rickenbackers, een paar bijzondere Fender's, zoals een VI en XII en veel meer. Zo was er de oude Danelectro - zijn eerste bas, gekocht vanwege Gerritsen en Entwistle - die hij ooit signeerde en aan een veiling voor het goede doel ter beschikking stelde. Later kocht hij hem terug en hij schaamde zich bijna voor de inmiddels flink vervaagde handtekening. Er waren wat maffe bling-bling-bassen die hij met een grote glimlach - zie de Eko op de hoofdfoto - van de muur haalde en natuurlijk de Dingwalls. De enige bas die zijn zoon Xander - over wie hij vol trots sprak - niet mocht lenen. En het verhaal kennen we. Xander leende de bas, deze werd gestolen en keerde miraculeus weer terug. 

Hij vertelde over zijn bassen, ik over de mijne, we wisselden ervaringen uit over onze fijne Mr. Drubbel-instrumenten en met diverse mokken koffie vlogen de uren voorbij. Ik had toevallig een Souldier gitaarband met een uilenprint in mijn tas zitten en toen hij vertelde dat hij uilenfan was, besloot ik hem de band te geven. Hij haakte hem meteen aan zijn nieuwste aankoop: een turquoise Fender Rascal. Ik ben trots dat die nu nog ergens aan een bas hangt.

Nog nwe bassen?
Henny en ik bleven contact houden en we whatsappten elkaar af en toe.
'Nog nwe bassen? Gr Henny', sloot hij dan af. En er was altijd wel iets te melden over een testbas voor het magazine of een eigen bas. Henny vertelde graag over zijn bassen, dus ik mag dit whatsappbericht vast quoten:
'Tja, een Di Pinto Belvedere De Luxe, een Fender Musicmaster (oud), een Sire Marcus Miller P7 en ik roep óók altijd dat ik niks meer koop,' luidde een van zijn laatste berichten over nieuwe bassen.

Twee jaar terug verkozen de lezers van De Bassist Henny Vrienten in de eerste De Bassist Poll als Baslegende Nederland. Ik vroeg per whatsapp om een reactie.
'Wow. Echt waar? Het gaat dus niet om wat je kunt, maar wat je uitstraalt. Bellen?'
Ik zag zijn lachende ietwat spottende gezicht erbij. Hij wist dat hij een echte liedjeschrijver was, dat hij en zijn tijdgenoten een eigen stijl hadden, maar een topbassist vond hij zichtzelf niet. Wij wel. Dan verwees hij naar zijn zoon Xander.

Henny is overleden. Een grootheid in de Nederlandse muziekwereld. Zanger, bassist, gitarist, componist, liedjesschrijver en een zeer fijne en warme man. Het was een eer hem een beetje gekend te hebben. Namens alle magazines van K18 - De Bassist, Gitarist, Musicmaker, Interface en Slagwerkkrant - wensen we zijn naasten zeer veel sterkte.

Via deze link lees je het hele interview plus een extra online-interview en hieronder hoor je de Basgasten-podcast van Hidde Roorda en Henny nog eens terug.

   

zoeken
zoeken