Muzikant in het Nieuws: Lian Ray
Maakte een album aan de rand van de afgrond
Muzieknieuws 15-04-2020 09:33
De perskit-bio die bij Lian Ray’s album Rose wordt geleverd, leest als een script van een rock & roll-biopic dat menig Hollywood-regisseur zou doen watertanden. Na internationaal succes met de Franse indieband Rhésus, verdrinkt zanger en gitarist Aurélien Marie in Berlijn bijna in een poel van verderf en verdwijnt een paar jaar van de radar. Anno 2020 tourt hij met een album dat zowel een ooggetuigendocument als een reddingsboei is.
foto: Lionel Semain
De laatste tien jaar in een paar zinnen samengevat, dat is intens om te lezen! Wat was de aanloop tot de albumopnames van Rose?
‘Met mijn band Rhésus hebben we twee albums uitgebracht en zo’n 400 shows gedaan, verspreid over heel Europa. Toen die band er in 2008 mee ophield, verhuisde ik naar Berlijn. Die stad overweldigde me echter compleet en de eerste paar jaar kwam er niets creatiefs meer uit me. In 2012 had ik een kortstondige relatie met een vrouw genaamd Rosa. In werkelijk had het waarschijnlijk niet zoveel betekenis, maar het drukte bij mij vele knopjes in - zowel goede als slechte. Je jaagt na wat je niet kunt hebben.’
Dus dat zorgde voor nieuwe inspiratie?
‘Inderdaad, zij deed het creatieve vuur weer ontbranden. In no time had ik drie nummers klaar en ik besloot om er een conceptalbum van te maken. Die heb ik ook opgenomen, maar daarna verloor ik mezelf compleet.’
Wat gebeurde er?
‘Voordat ik naar Berlijn kwam, was ik een tamelijke “good boy” en had nog nooit drugs gebruikt. Maar die stad heeft een wilde kant die je in z’n greep kan nemen. Rond 2012 begon ik met het experimenteren met drugs. Maar wat als een “vrolijk” experiment begon, werd een volledig uit de hand gelopen Trainspotting-achtige situatie. Ik ging door totdat al m’n geld op was en ik in een leeg appartement woonde. Ook m’n thuisstudio-spullen en andere muziekgear had ik verkocht. Niemand wist waar ik was; ik zat niet op socials, niemand had m’n telefoonnummer en ik las e-mails niet.’
En toen?
‘Uiteindelijk heb ik contact gezocht met een familielid, die me terughaalde naar Parijs. Wonend bij m’n oma ben ik langzaamaan weer opgekrabbeld, met behulp van het twaalfstappenprogramma. In die periode ben ik ook voorzichtig wat e-mails gaan openen, waarvoor ik lange tijd te veel schaamte had. Daar zaten mails bij van Stefan Breuer van Tiny Room Records en Cedric Muyres van Snowstar Records. Ik kende hen door optredens in Utrecht. Ik had ze destijds een ongemasterde versie van mijn album gestuurd, al had ik nooit gedacht dat ze er daadwerkelijk naar geluisterd hadden. Zij hadden al die tijd contact met me proberen te zoeken omdat ze de plaat goed vonden, maar ook omdat ze zich zorgen maakten om mij.’
En nu is je album uit bij Snowstar Records…
‘Stefan en Cedric overtuigden me om de muzikale draad weer op te pakken en naar Amsterdam te verhuizen. Inmiddels heb ik al een aantal supportshows gedaan en in het najaar hopen we een paar clubshows te doen. Ik heb een te gekke live-band, met onder meer Vedran Mircetic en Jop van Summeren van De Staat op gitaar en bas!’
Wow, dat is nog eens een comeback. Wat een bijzonder verhaal!
‘Ja, dat vind ik ook. Het is een klein wonder hoe het allemaal gelopen is. Ik vind het soms ook nog moeilijk te bevatten. Ik ben vooral enorm dankbaar.’
www.lianray.com
Het volledige interview met Aurélien lezen en heel veel andere interessante artikelen voor muzikanten doorspitten? Bestel Musicmaker #475, mei 2020 (tot 22 mei zonder verzendkosten én zonder verplichtingen) hier!
