Even Buurten Bij Nickelback

Muzieknieuws 22-06-2017 09:06

Nickelback's nieuwe, negende album Feed The Machine is een mooie gelegenheid de band te vragen wat de motor al die jaren laat draaien. Musicmaker zoekt gitarist/zanger Ryan Peake en bassist Mike Kroeger op in het Conservatorium Hotel in Amsterdam.

Waarom zijn jullie begonnen met muziek maken?
Mike: ‘We wilden geen crimineel leven leiden. Ik was op den duur ook wel klaar met binge drinking en problemen veroorzaken. We zijn opgegroeid in een kleine stad waar niet veel te doen was voor jongelui, behalve keten en streken uithalen [Hanna, Alberta - red.]. We moesten dus ons eigen entertainment creëren en dat deden we met muziek.’

Ryan: ‘De eerste keer dat ik een gitaar aansloeg, zal ik nooit vergeten. Ik dacht: hier kan ik wel mee uit de voeten. Het voelde voor mij logisch om er iets mee te gaan doen. Ik begon overigens met pianospelen. Eens per week kreeg ik een half uurtje les. Maar ik begon pas een half uur van tevoren met oefenen, want daar heb ik altijd een hekel aan gehad.’

Nickelback 2017 

Jullie sound is gemaakt voor grote zalen en stadions, en tot die zalen is jullie band ook uitgegroeid. Missen jullie de pubs en kleinere popzalen weleens?
Ryan: ‘Niet echt, maar dat soort shows op zich misschien wel.’
Mike: ‘Ergens mis ik het wel een beetje. En dan inderdaad de shows. De venues zijn vaak shit en liggen meestal in slechte buurten. Als je met een open wond binnenkomt, kom je er met een infectie weer naar buiten; dat soort plekken. Daar wil je dus niet al te veel tijd doorbrengen. Te gruizig!’

Ryan: ‘Niet dat we edel zijn, maar ik ben zelf geen roker en kan me ook de rokerige ruimtes maar al te goed herinneren. Regelmatig kwam ik hevig kuchend van het podium af.’
Mike: ‘Het hielp ook niet dat ik een van de mensen was die als een gek liep te roken...’

Nickelback live

Missen jullie de interactie met het publiek niet?
Mike: ‘We hebben nog steeds wel interactie, alleen is er inderdaad meer afstand. Het is een heel ander spel. Ik begrijp goed dat mensen het juist leuker vinden om in kleinere clubs te spelen. Ik vind beide leuk, mits de omstandigheden goed zijn.’

Ryan: ‘Onlangs speelden we met onder andere The Roots, Jason Aldean, Foreigner, Daughtry en Prince Royce in de Irving Plaza, een relatief kleine club in New York. Dat soort omstandigheden vind ik prima. Als ik zelf een show bezoek, ga ik zelfs liever naar dat soort kleinere zalen. Tijdens grote shows en zeker op festivals sta je al snel samengeknepen tussen dertig- of veertigduizend anderen. Dat heb ik wel gezien.’

Jullie nieuwe album heet Feed The Machine: wat voedt de machine die Nickelback heet? Hebben jullie na negen albums nog steeds dezelfde passie en drive?
Mike: ‘Tegenwoordig moeten we onszelf hongerig maken, terwijl we dat voorheen simpelweg vanzelf kregen.’

Ryan: ‘Met andere woorden: als er geen urgentie is, dan moet je die urgentie zelf creëren.’

Mike: ‘Een deadline helpt daar goed bij. Toen ik onze deadline voor Feed The Machine hoorde, dacht ik: dat gaan we nooit redden. De planning was niet onredelijk, maar mijn gevoel zei me dat we het niet zouden halen. Uiteindelijk kreeg ik gelijk - daar hou ik altijd van - en plakten we er drie of vier weken aan vast. Zelfs die verlengde deadline hebben we met één dag overschreden.’

 

Het volledige artikel over Nickelback lezen en heel veel andere interessante artikelen voor muzikanten doorspitten? Bestel Musicmaker #447, juli/augustus 2017 (tot 25 augustus zonder verzendkosten én zonder verplichtingen)  hier!

zoeken
zoeken